D'üşüyorum.
En umutlusundan bi çocuk yaþardý bu þehirde
Biraz utangaç, biraz sýkýlgan, birazda aþka hasret
Mutluluk saçardý etrafýna, aldýrmazdý daha el sürmediði aþklara
Hayalleri vardý, belkide hiç gerçekleþmeyecek hayalleri
Aðlamayý unutur gibiydi, düþüpte caný yanmýyordu artýk
Ve aþkla tanýþdýlar aþk bakdý ve gülümsedi
Oda aþký görünce anladý dedikleri kadar vardý, çünkü o aþktý
Önce bir randevu aldý, gözlerinden kalbine giden yollar açýlmýþtý
Çýplak kalmýþtý bütün duygularý ve yaðýyordu artýk aþkýn üstüne
Umut dolu, mutluluk dolu, ve sevgi olup yaðýyordu aþkýna
Göz gözü görmüyordu artýk, kalbine doðru akýyordu
Zaman su gibi akýyor ve yüzünden gülücekler eksilmiyordu
ta ki acýyla tanýþana kadar..
Aþk dediði insan son kez gözlerine bile bakmýyordu bakamýyordu
ve son sözler söyleniyordu..
Rus ruletine bile razý olurdu bu çaresizliði ile
Hiç olmazsa yarý yarýya yaþama þansý olurdu
Hakkýný helal et diyen bir ses uzaklaþýyordu
Her adým yüreðine saplanýyordu hançer misali
BÝR DEVRÝM GERÇEKLEÞMÝÞTÝ RUHUNDA
Artýk damla damla akýyorken zaman saðanak yaðýyordu gözlerinden yalnýzlýk
Hayaller su misali akan zamana yenik düþüyordu
Mutluluk ise çocukluðundan ibaretdi
Ýki kiþilik bir ölüydü yüreði
Daha can bulmadan kürtaj yapýlmýþdý hayallerine
Artýk acý ile tanýþmýþdý.
Ve çok geçmeden gece nöbetleri baþladý
Aþk dediði, aþkým dediði, acý acý tütüyordu gözlerinde
Tiryakisi olduðu sigarayý yiyordu adeta
Ölmeyi düþündü bir an ama unutmuþtu o zaten ölmüþtü
Yemiyor içmiyor aðlýyodu
Düþmüþtü ve cocukluðu ile hiç alakasý olmayan bir düþüþtü
Dizi yerine kanayan kalbi ve acýsý dinmeyen bir yarasý vardý
En umutsuzundan da olsa bir adam yaþýyor bu þehirde...
Ahmet ÇALIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.