Ben karamsar deðilim ki
Gece geliyor üstüme anne
Þevkatini özledim
Çocuk olmayý özledim
Misket oynamayý
Bisiklete binmeyi
Hayata yüreðimle birlikte gülmeyi özledim anne..
Ben karamsar deðilim ki
Geceler kara ve sarýyor beni anne
Geceler..
Olmadýk anda olmadýk yerden vuruyor beni
Dudaklarým kefen baðlýyor susuþlarým
Gözlerim kanýyor damla damla yüreðimde
Sýrtýmda býçak izleri
Elimde hatýra sandýðým resimleri
Ruhum dans ediyor
Aþk denilen belirsizlikte
Çocuk olmayý özledim anne...
Ben karamsar deðilim ki
Beyaz sarmýyor bedenimi anne
Kefen bile almýyor onu benden
Kar yaðýyor düþlerime
Ben yaðmur düþürüyorum geçmiþime
Kara bulutlar tepemde
Akbaba gibi çulandý gençliðime
Yüreðimde sakladýðým ceset kokuyor anne..
Hani sen severdin ya anne
Oda öyle sevdi sandým
Hani sen sahiplenirdin ya
Oda benim olcak sandým
yanýldým anne yanýldým
Çocuk olamadým anne...
Ahmet ÇALIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.