yüreðimin kýyýlarýnda ayak seslerinden arda kalan o hengamede topuklarým sancýtýrken topraðý ayak izlerinden haberi yok bu sokaklarýn
ve üþürken iliklerim hasretin yeli ile iklimsiz bir yarasýn sen sol göðsümde kendimden daha da eksilip sana kadar kalýþým þaþýrtmasýn seni aklýndan hiç çýkmayýþým
bir neþter boþluðunda , kan uykusu nöbetlerde akýttýðým göz yaþýný hürriyetine baðýþladým da huzur diye kanýp canýmý yakan rüyalara daldým ayný düþ içinde ayrý iki ahmaktýk en çok ben ýslandým
bir anahtar çevirdim þiraze / siz duygularýma suskularýmdan fazladan bir umut daha çaldým kara demesinler kadere sen varsan içinde aþk demesin seni tanýmamýþ hiç kimse
cehennemliðim belkide kim bilir dünyadan bir avuç ateþ doldurup ceplerime giderim