BOŞLUK

Çizgi filmlerle büyüyen,
Üstü-baþý tertemiz çocuklardýk biz.
Pür dikkat izlerken filmleri
Duman çýkaran tabancalardan kurþunlar atýldý
O kurþunlarla göðsünde kocaman bir delik açýlanlar vardý.
Hepimiz güldük.
Ama ne güldük.

Görünmez diller bize ’gülün’ dediler...
Arkasýna komik bir de fon müziði eklediler...

Gülmek yetmedi,
Kahkaha attýk.
Masumiyetlerin katline bu kahkalahar lazýmdý.
Çizgi filmlerdeki gibi
Kullanýldýk...

Gün geldi;
Biri, dumanlý-dumansýz
Öyle bir boþluk açtý göðsümüzde
Gülmedik...
Aðladýk...
Biz aðlarken herkes güldü,
Anlayamadýk.

Na bu kadar bir boþluk açtý sözden kurþunlar
Na bu kadar kan akýttý dumanlý-dumansýz tabancalar.

Bize doðrulunca namlunun ucu;
Korktuk...
Görünür-görünmez tabancalara karþý kendi tabancalarýmýzý çektik,
Vurduk.
Onlar bize acýmadý
Biz de onlara acýmadýk...

Biz o çizgi filmlerin çocuklarýydýk.
Hep vuraný seçtik,
Alkýþladýk…
Hak etmiþtir dedik;
Kabullendik.
Vurulana ya güldük, ya acýdýk...
Ama çokça unuttuk.

Çizgi filmlerdeki gibi hayatlar koydular önümüzde
Anlýk...
Biz o boþluklara vurulduk
Biz o boþluklarla vurulduk.

USLUZEN
Sosyal Medyada Paylaşın: