saat akreple yelkovanýn kavuþmalarýndan birinde
rengarenk pabuçlarla geliyorum evinize
zira okunulmak isteyen bir þiirim
çaresizliklerin çaresi bende
söyle bana hiç þarký dinledin mi meleklerden?
sevgilimin beli avuçlarýmýn içinde
seviyorum zannettiðim asla o deðil
onun dudaklarýnda tatmýyorum tutkuyu
çünkü aþk sözcüðü takatsizlik yaratýr
melekler aðýtlar yakmakta saðýr kulaklarýnýza...
hangi yýldýzý getirsem karanlýða sükut
unuttuðum þarkýlar çalýnmýyor artýk
kelimelerimi yazdýðým þiirlerimi fareler kemirmiþ
öykü kurgularýnda geçen hüzünlerin hepsi alýntý
ayrýlýklar yaþanýyor pek kolaymýþ gibi
melekler uçuruyorum pencerelerinizde
fýrtýnalar esiyor kanatlarýndan
çocukluktan kalma dilekleri tutuyorum her yýldýz kaymasýnda
bu defa tanrýya anlatabilirim dertlerimi
aðýtlar susturur hýrçýnlýðýný fýrtýnalarýn
karanlýk öküzsoðuðunda annem gömülür
kaçýncý evlencemiz maslûp
hepimiz birer kadavrayýz, birer fosiliz...
þarkýlar söylüyor ruhsuz bedenler yeniden doðacak gibi