halbuki ne bahanelerim vardý yaþamak için bir fincan kahvenin dostluðuna inat bir bahane bulup dünyaya barýþý getirecektim , bahanesi yoktu buna çok güldüm zeytin dallarýyla sarsam dünyayý bahane olur diye düþünürken çektiðim sigaranýn dumaný kendime getirdi beni gökyüzüne salsam milyonlarca güvercini ya vururlarsa içinden birini ölüm deðildi barýþýn bahanesi bir ömür geçti zeytin dallarý meyvesiz güvercinlerin kanadý kýrýk umutlar hep çaresiz bahanesi bile yok bir kahve kadar bu bahaneyle bulunca þiþenin dibini olurum bir barýþ güvercini salarým kendimi gökyüzüne ayýlana kadar uçarým buda bana bahane olur
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüseyin Boyraz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.