Ne zaman ki çocuklarýmýza; Sevgiyi Saygýyý Haramý Helali Günahý Sevabý Yanlýþý Doðruyu Din dil ýrk gözetmeksizin, insan sevgisini! ve her canýn kendi caný kadar deðerli olduðunu! Kendi hatasýný kabullenmeyi her kusuru görmemeyi bazý hatalarý da affetmeyi Hatta affetmenin de bir erdem olduðunu..! Öfkesini yenmeyi Yenilgiyi hazmetmeyi Saprýn yenilmez bir güç olduðunu! Mutluluðuna ortak olduðumuz kiþilerin acýsýný üzüntüsünüde paylaþmayý Yani paylaþýmýn, vazgeçilmez bir gereksinim olduðunu! Kendi hukuðunun, vijdan/ Kiþiliðinin, onuru olduðunu, Öðretirsek! Ýþte o zaman! Daha mutlu bir toplum olacaðýmýzdan hiç þüpheniz olmasýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
zafer kocakuşak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.