Kalmadý sevenim, kalmadý umudum, Zalim hayatta artýk çok yoruldum, Fütursuz esen rüzgarlarla savruldum, Ömür erse de sona ben yaþamadým.
Bir gün yüzüm güler, bir gün aðlarým, Yaþam diyorlar buna ben yürek daðlarým, Bunca çaresizlik içinde kollarým baðlarým, Ömür erse de sona ben alýþamadým.
Gençlik gitti daha mecalim kalmadý, Kahpe felek tuttu yakamý bir araya koymadý, Can dediklerim bir türlü hal hatýr sormadý, Ömür erse de sona ben bu caný taþýyamadým.
Zafer Özcan-(18.03.2015)
Sosyal Medyada Paylaşın:
BELALIM532 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.