ANILAR

Yýllar sonra,
Yine,o eski,
Tahta iskeledeyim.
Hani,birlikte oturup,
Gün batýmýnda güneþin,
Denizle,kucaklaþmasýný izlediðimiz,
O,kýrýk tahta iskelede.
Ben,yalnýz ve,
Tek baþýna,anýlarýmla.
Tahtalarýn,çatlaklarýna gizlenmiþ sanki,
bütün anýlar.
Ve bütün haþmetiyle deniz,
Kollarýyla,sarmalýyor güneþi.
Sanki,her þey ayni,
sanki,her þey yerli yerinde,
Eskisi gibi.
Sahildeki,rengarenk çakýllar,
Midye ve pýrýl pýrýl,
Ýstiridye kabuklarý.
Kýyýdaki,yaþlý iðde aðaçlarý,
Derme çatma,balýkçý kulübeleri,
Boyalarý kabarmýþ sandallar.
Sanki, her þey eskisi gibi.
Yalnýzca bir þey eksik,
Yanýmda sen...
Ve elinde,elim.
Tepemde yine,
Çýðlýk çýðlýða Martýlar,
Sanki bana,
Geçmiþten,bir þeyler anlatýyorlar.
Ýskelenin bacaklarýnda,
Sarýlmýþ Midyeler,
Batan güneþi seyrederken,
Bana sarýlmalarýný hatýrlatýyorlar.
Hüzünle karýþýk bir,
"Ohhh" çekiyorum içime,
Denizin,iyot ve yosun kokusuyla birlikte.
Güneþ,battý batacak gibi.
Denizin ýþýltýsýnda parýldýyor,
Tüm anýlar.
Sanki,üzerinden geçen,
Deðil,on yýllar,
Daha uzak,sanki asýrlar.
Düþünüyorum,daldýrýp gözlerimi,
Önümdeki denizin koynuna,
Soru iþaretleri düþüyor,
Beynimdeki,bilinmezler havuzuna.
Ve soruyorum,
...Sen...neredesin ?
Tuðal KÖSEMEN

Sosyal Medyada Paylaşın: