'o son gidişin'

Ne çok kadýn sevdim, unutmak için seni,
Ne çok kadýn terkettim, senin bakýþlarýný bulamadýðýmda,

Ne delilikler yaptým, en sert rüzgarlara býraktým kendimi,
Ne çok ahlar karaladým büyük günah defterime,

Duygularýmý hýrpaladým tek kiþilik gecelerde,
Bedensiz AÞK’larý bile düþledim sabahlara kadar, seni unutabilmek için,

Ne çok bakýþýn peþine düþtüm, sana benzeyen,
Ne kadar uzaklara kaçmaya çalýþtým kendimden,

Ne çok ayrýlýk þiiri okudum,
Ne enteresan yollar buldum,

Seni düþündükçe gecenin olmadýk bir yerinde,
Ne çok kavgalar ettim kendimle,

Ne aðýr küfürler savurdum duygularýma,

Ne kadar çok þato inþa ettim kendime, katýksýz yanlýzlýklardan,

Ne çok lanet ettim haklý haksýz, hayata,

Ne çok düþündüm masumiyetini,
Ve salaþ bir cafe’deyim sevgilim þimdi,

Ve þöyle kuruyorum son cümleyi,


Öyle masumduki o son gidiþin..
Hep yarýnlara kaldý seni unutmak..
Hep yarýnlara ertelendi..
Ama yetmedi hiç bir yarýn..
Seni unutturmaya...
Sosyal Medyada Paylaşın: