Ya adalet ya zulüm daðýtýlýr,
Makam kor ateþ, diye anlatýlýr..
Adil olmak zormuþ, taþýyamýyor baþ,
Sevmedik düþman, sevdikleri paydaþ.
Dürüstler sevilmez, doðrular suçlu,
Zalimde makam çomaðý pis uçlu...
Postu serdi, kamu ’ya yelken açan,
Arkalý, yan gelip hizmetten kaçan.
Gelmiþ gitmiþ, ayný tas ayný hamam,
Hak davada neymiþ, saltanat tamam.
Yapanýn elinde kalýyor her iþ,
Ýþ açma baþa, yatanýn iþi iþ.
Kirlenme moda, çok yüzlü her yerde,
Ýnmiþ pak sözlerle, gözlere perde…
Baba çiftliði, sanki koca makam,
“Secdeli Alýn’mýþ, kesermiþ ahkâm.
Adam tipe göre, falýný okur,
Ýçinde fitne, kaynar fokur fokur…
Yeni sistem, bunlarla mý gelecek,
Bunlar beytülmale, asalak böcek…
Yeni nesiller gelmeli pir-ü pak,
Bir rejim ki iþte, bir sürü kaypak.
Haklý haksýz var, kalmaz ortada hak,
Unutuldu iþ hayatýn da ahlak.
Art niyetlere veriyor cesaret,
Ýlk geleni haklý bulan adalet.
Tedavi gecikti mi, büyür yara,
Zulüm bulaþýrmýþ, tüm uzuvlara…
Maya çürükse, bozulur kimyasý,
Edenin bir gün, kararýr dünyasý.
Þaþarsýn çýkar ya, bir deli Bekir,
Dile geliverir, eteklerde kir.
Biri dur desin, ayak yere deðsin,
Cürmün ne, kim kalmýþ, sen neysin…
Mart-22 -2015-arifiye
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.