Hatýrlýyor musun?
Bir sonbahar günüydü deniz kenarýn da bir bank da oturuyorduk seninle
Hava soðuk, kasvetli ve gökyüzü gri, deniz koyu bir renk almýþtý
Sen baþýný eðmiþ martýlara atmak için aldýðýmýz simidi tutuyordun ellerinde
Ben denize yansýyan gökyüzündeki kara bulutlara bakýyordum
Ýkimizde birbirimize söyleyecek kelimeler arýyorduk hafýzalarýmýzda
Birden gözlerimin içine bakarak
’KARA BULUTLAR DA OLSA GÖKYÜZÜN DE ARDINA SAKLANMIÞ GÜNEÞÝ GÖRMEK DEÐÝL MÝDÝR
YAÞAMA SEVÝNCÝMÝZ’
Diyeli kaç sonbahar geçti biliyor musun?
Yokluðuna alýþamadým gittiðinden beri
Arar oldum gökyüzündeki bulutlarýn ardýna gizlenmiþ güneþi
Bazen bir ýþýk görsem de gökyüzünden yüzüme doðru süzülen
Hiç biri senin gözlerindeki bakýþlarýn gibi ýsýtmadý içimi
Yine bir sonbahar günü kabrinin baþýn da dökülen yapraklarý temizliyorum
Gözlerimden yaþlar karýþarak topraða
Týrnaklarýmla temizliyorum kara topraktan çör çöpü
Çünkü birazdan güneþ gösterecek; yaþarken göstermediði yüzünü
Ýþte tam da burada anlam buluyor güneþin ýþýðý gözlerim de
SENÝN GÖZLERÝNÝ HÝSSEDÝYORUM GÖZLERÝMÝN ÝÇÝN DE...
Ýlker MAVÝ
22.03.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.