12 - Kırk Yıl Sonra / Tapu

kimin aklýna uyduysak;
ömrümüze yetti ev sahibi olmak hayali
ama birileri benim ömrümden, çocuklarýmdan çalabildi
nasýl vicdanlarý elverir bilmem, anlayamam insanlýðý
anladým kâr kalýrmýþ, herkese elden çaldýðý

ya sözde hayat arkadaþý dediðin koynuna aldýðýn kadýn
önrünce kazandýðýný verdiðin bir kaba inþaatýn
kapýsý penceresi olsun diye “haným bileziklerini” dersin
sanki baþkasýna kalacak gibi senden “tapu” istesin
evladý olsa neyse, hanýmýn benden ayrý cüzdaný

bu aymazlýk ne akla hizmet, Allahým bu ne izan
can yoldaþý olur mu böylesi bir kadýndan
kimin için çalýþtým bunca zaman, kimin için kazandým
ben kimin için niye aç kaldým, nerede oðlum kýzým
çocuklarým.. ikinci haným.. her birinin benden g/ayrý muradý

ben çalmadým ben çarpmadým, diyebilmek adýna, yaþadým
ne kayýrdým, ne iltimas, ne zerre rüþvet, ne de bir kýç yaladým
ama gördüm ki ahlak izan bilmezler, fahiþeler, deyyuslar
kapýlarýnda! en yücem.. Devlet-i Aliye-yi el pençe divan tutarlar..
geç anladým “onurlu olmak beþ para etmezmiþ” ne acý

an geliyor insan,! “yeter artýk be” diyor feleðe
kahrediyor ilahi adalate, toprak beni çekiyor mu ne!
yorgun argýn gittiðim yolun neresindeyim… diye
düþünmekten vazgeçiyor insan her keresinde
kendiliðinden kabulleniyor gidiþatý..
















Seslendirme inin Sevgili Üstadem
Sayýn (Siyah Gecem) Hayrunisa ÞENEL’e teþekkürler.
Sosyal Medyada Paylaşın: