Küçükken sorarlardý Gözlerin yeþil Her yeri yeþil mi görüyorsun diye Hayýr Ben dünyayý bembeyaz görürdüm Baþka renk yoktu benim dünyamda Kýzýl kanlara boyanmamýþtý Çocuksu düþlerim Hýrçýn dalgalar vurmamýþtý Gönlümün kýyýsýna Yakýp yýkmamýþtý depremler daha Beyaz dünyamý…
Sadece dizimdi kanayan Düþtüðüm için Kan tutardý bakamazdým, kaçardým Bilmezdim ben çünkü baþka renk Benim dünyam beyazdý Yüreðim kanamamýþtý daha Kimse öðretmedi bana Yüreðimin de kanayacaðýný Kanayýnca kaçýlamayacaðýný
Düðme yuttum diye öleceðimi sanmýþtým Çocukluk bu ya En büyük korkuyu o zaman yaþadým Ölümün düðme yutmak olmadýðýný Kan yuttuðum zaman anladým Sevmek annemi sevmekti Bembeyazdý annemle dünya Ýmkânsýz aþka düþünce Aþk çirkefe bezenince Uykularým beni terk edince Anladým Dünyanýn ne kara Sevmenin ne dipsiz bir kuyu olduðunu
Parmaðým kýrýlmýþtý küçükken En büyük can acýsýný o sanmýþtým Caným, kalbim kolum kanadým kýrýlmamýþtý daha Yaprak gibi basýlmamýþtý üzerime Acý sözler deðmemiþti yüreðime Kara ihanetler kuþatmamýþtý Beyaz dünyamý O zaman anladým Asýl kýrýðýn kemik deðil de Can kýrýðý olduðunu Aþkýn her zaman iki kiþilik yaþanmadýðýný Beyaz bir yüreðin Kirli, siyah bir ruha da baðlanabildiðini
Þimdi anladým ki Kimse pamuklara sarmayacak beni Senin gibi bembeyaz sevmeyecek anne Uykularým firâri Düþlerim kapkara Yüreðim kanýyor Ben niye büyüdüm anne Yemyeþil gözlerimle Bembeyaz bakýyordum dünyaya küçükken Büyüdükçe karaya çaldý hayatým Ýzin ver gideyim karanlýk dünyadan Aðlama sakýn olurmu ardýmdan Ölmek böyle yaþamaktan güzel be anne Kefen bile daha güzel ve beyaz Kirlenmemiþ ruhum gibi Benim dünyam da beyaz Buz gibi ölüm kadar gerçek ve helâl
19.04.2012
ÞÝÝR: Yakamoz Deniz (Serpil TÜGEN)
YORUM: Ahmet ORMANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
yakamoz deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.