Sonsuz yolculuða çýkan caný Dua ile selam ile uðurlarsýn Koyarsýn mezara... Yas tutarsýn gerçek sevgiliye kavuþana Yüreðinde kýrk mum yakarsýn Her gün bir mum söner Bir mum kalýr geride cýlýz ateþiyle yanan Ama ilk gün ki gibi yakmaz baðrýný Evlat acýsýdýr sadece yürekte Ýlk gün gibi kalan Gerisi yalan…
An gelir yürekteki tüm mumlar söner Boðazýndaki düðümler bir bir çözülür Geçmiþten belli belirsiz izler kalýr dimaðýnda Gerçeklere dönmeye baþlarsýn yavaþ yavaþ Yaþanamayanlara eyvah etmeyi unutur dilin Hak’tan gelen Hak’ka gitmiþtir Zihnin bunu kabullenir karþý koyamazsýn Kabulleniþine sen bile inanamazsýn
Sonra;
Ölenle ölünmez diyerek razý gelirsin kadere Yaþarken mezara koyduðun canýn telâþý baþlar Sevdiðinin bir yerlerde nefes aldýðýný Yüreðinin attýðýný, yaþadýðýný bilmek Acýtmaya baþlar canýný
Gönülden düþmeyen yari, g/özünden düþüremezsin Dil bitirse de yeþil sevdayý yüreðinde asla bitiremezsin
Hasret çýð gibi büyür, düþer yüreðine Anýlarý kefen yapýp, sararsýn ömrüne Yokluðunda aramaya baþlar g/özün Zihnine oyun oynar kara düþünceler
Kendi yüreðinden bile kýskanýrken “Gülüme baþka kelebek kondu mu” “Kalp aðrým baþkasýna yar oldu mu” diye Zindan gecelerde adýný sayýklarsýn Gözlerin uykuya Yüreðin diline ihanet eder Bitti demekle bitmediðini anlarsýn
Hak yanýna aldýðý zaman kulunu Sabrýný da verir geride kalana
Yaþarken öldürdüðüne, sabýr ihsan etmez Hak
Öyle bir an gelir ki sevdiðini;
Kendi elinle mezara koymuþ olmayý dilersin
Çünkü;
Baþka gönülde görmeye dayanamazsýn Nefes alan sevgiliye mezar kazamazsýn
Öldüðü/n güne kadar UNUTAMAZSIN
Yakamoz Deniz (Serpil TÜGEN)
Sosyal Medyada Paylaşın:
yakamoz deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.