Bir oyuncak gibi geldin bana… Adýna sevda dediðime… Çocuklar gibi eðlenir oynardýk gül bahçemizde.. Dargýnlýðýmdan hep yan yana idik oynar dik beraber Zaman geçince yaþ ilerleyince oyuncak olmadýðýný öðrendik… Hayat bir yarýþ olduðunu …SEVMENÝ… Bir sýnav olduðunu öðrendik…. Çalýþýrsak, çabalarsak belki bu sýnavý geçebiliriz dedik… Ama bir türlü dikiþ tutturamadýk… kazanamadýk…. Yaþ ilerleyince, her þeyi daha net görmeye baþladýk Çok geç anladýk, hile yapa, kumar oynayan, para pul sevdasý olan hep kazanýrmýþ Ama biz yüreðiyle candan seven insanlarýz…. Sevdiðimi bu hilede kaybettim…Aslýnda ben kazandým, gerçek sevgiden anlamayan Kazanmýþ olarak kendisini gösteriyor… Oysa ben hep kaybederim… bende bu gerçek sevgi yüreði olduðu zaman
Sosyal Medyada Paylaşın:
istanbul79 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.