EYLÜL

Eylül ayýnda vazgeçirildim isteklerimden.
Sessiz çýðlýklarýmý,
Sessiz haykýrýþlarýmý duyuramadým sana.
Hâlbuki gözlerime baksaydýn anlardýn,
Görürdün içime akan gözyaþlarýmý.
Ve de çaresizliðimi…
Bir tek ben bilirim bir de sen,
Ýçimde yaþattýðým sessizliðimi.
Eylül ayýnda düþtüm kara sevdaya,
Sevdiðimi diyemeden taþ bastým baðrýma.
Seni sensizliðinle sevdim,
Sensizliði de seni de içimde yaþattým.
Ben seni sevmeyi de,
Seni beklemeyi de Eylül’de býraktým.
Ben seni sevmekten de Eylül’de vazgeçtim.
Kardeþi kardeþe düþman etti bu eylüller
Ýþkenceyi görüp, ölümü istediler
Tutsak edip, özgürlükleri uzaklara attýlar
Vurgunlar yedi, sancýlar çekti
Hem bedenler hem ruhlar
Dünya kavgayý da, barýþý da Eylül’de yaþadý
Direniþi Eylüller öðretti
Zordur Eylül’ü anlamak
Zordur Eylül’ü yaþamak
Sitem etmez artýk gönlüm sana
Yaþanmýþ incinmiþliklerim, kýrgýnlýklarým
Ýçime attýðým ne varsa
Attým Eylül’ün lodosuna
Ýçimdeki çocuðu Eylüllere býraktým ben
Týrmanýþým hep devam etti
Sonrasýndaysa güneþi gördüm
Eylül dedi ki bana;
Hep gül.

Hatice Baltacý
Eylül isimli Þiir kitabýmdan
Sosyal Medyada Paylaşın: