’’Akrabaya hakkýný verin” (Yani akrabaya iyilik edip onlarý gözetin)(Ýsra-26)
Yýllarca kapýna, ömrümü verdim
Koyduðun ölçüye; uymuyom Dayý!
Bu çaðda insanca yaþamak derdim
Bir dilim ekmekle; doymuyom Dayý!
Kýsadýr gömleðim, bedenim titrer
Yanmayan sobamdan sýkýntým tüter
Dostlarýn baktýkça beni küçümser
Dilinden tatlý söz; duymuyom Dayý!
Durudur þu dünyam, seni hiç açmaz
Düþüncem semtine, bil ki yanaþmaz
Helal kazanmaktan baþkaca bir haz
Gayrýsý soframa; koymuyom Dayý!
Ýnandým her iþin, baþýdýr sabýr
Azýcýk iðneyi kendine batýr
Versen de elime keskince satýr
Günahsýz bahtýma; kýymýyom Dayý!
Daima iþlerin, derince kuyu
Daldýrsam kovamý bulanýk suyu
Seninle aramda kopardým soyu
Dediysem sözümden; caymýyom Dayý!
Billahi hýsýmým; saymýyom Dayý!
Ýsmail Süklüm
20 Mart 2015
KASTAMONU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.