Saatler Seni Çal'ıyor

Þimdi saatler seni çalýyor tütün kokusu sinmiþ odamda.
Bu drama þahit olan sadece yalnýzlýðým var baþucumda.
En masum duygularým köpürüyor,
Yoklugun iliklerime kadar iþliyor.
Sonra yýkýmlar baþlýyor her saat baþýnda.
Sessiz sedasýz seni haykýrýyorum boþ duvarlara....

Her geçen zaman daha da çok sen borçlanýyorum hayata.
Bütün benliginle yoksun.
Sözlerin fýsýldamýyor kulaklarýma, dudaklarýn ýslatmýyor tenimi,
Kokun da küsmüþ,
Ellerin uzak, gözlerin firarda, saçlarýn deðmiyor yanaklarýma.
Þimdi saatler seni çalýyor neden yoksun yanýmda...

Mevsimine küsmüþ iklimler gibiyim.
Gündüzüm kara, yazým kara, karanlýgým kapkara.
Hep ýslandým yaðmurlarda, hep üþüttüm ellerimi ayazlarda.
Kýrýk, dökük ve çaresiz yokluguna büründüm.
Yenildim bütün kavgalarda.
Aðladým sensiz senden ayrý korkularda...

Artýk kaçýyorum herþeyden.
Dört duvar arasýna sýgdýrdým hasretini.
Aynalarýn haberi olmadan küstüm onlara,
Çýkardým üzerimdeki tebessümleri,
Kimsenin haberi yok çoktan giyindim hüzünleri...

Bu son sigaram diye söndürdügüm ve sen aklýma düþtükçe;
katran karasý gecelerde kayboldugum saatlerdeyim.
Gittikçe küllendim.
Ve her gidiþinde yine sana alevlendim...

Þimdi sabahý zor edeceðim.
Yine rüyalarýmda en derin uçurumlara süzülecegim.
Biliyorum tutamayacaksýn ellerimden.
Endiþelerim daha da çok artacak.
Yine saatler seni çalacak, saatler hep benden çalacak...
Sosyal Medyada Paylaşın: