ÇANAKKALE'DE ZAMAN

Þu uçsuz bayýrlarda gelincikler yeþerir,
Kabarýr bir okyanus, þafak söktüðü an’dýr!
Burda aþkýn harýyla mermer duvarlar erir,
Burda kurþunla kuþun vuruþtuðu zamandýr!

Bir kýnalý kuzunun ’selam’ dediði tan’da,
Mahþerin ortasýnda o müstesna gündeniz!
Bozkýrýn yüreðinden mor tufanlar doðanda,
Gir koynuna ey ateþ, kurþun köpürsün deniz!

Tek O’na sevdalýyým, içimde tek o dem var,
Gönül burcumdan süzdüm al sancaðýn süsünü!
Bu ne kut Çanakkale, listende kaç dedem var,
Her seher deli rüzgâr söyler mi türküsünü?

Ýçinde kalsa boðaz bir amansýz cinnetin,
Yurdun iki yakasý tunçtan iki cihandýr!
Bir þarapnel parçasý, anahtarý cennetin,
Kanýn rüzgarla cenge giriþtiði zamandýr!

Tekbir yaðar kubbeler, gül saðar minareler,
Þanlý kýzýl tuðlarýn çaðlar bilir farkýný!
Bir mermi bir merminin göðsüne nasýl girer,
Derin karanlýðýnda kýl yarar mý kýrkýný?

Fýþkýran her damlasý muþtular bir baharý,
Hükmü yok bu meydanda kopan, kemiðin, etin!
Ölçeði parçalarken Seyit’in damarlarý,
Gözlerinden öpüyor þu kopan kýyametin!

Düþünsün þimdi dünya asýrlarca sýrrýný,
Dað nasýl yaslanýrmýþ çölden gelip denize?
Yâr karanfil buyursun, kýlýç sýyýrsýn kýný
Bir çift güvercin uçsun Mustafa’dan Cengiz’e!

Kýrmýzý gül bitmez mi, can topraðý öper de?
Can ki esrik bir kanýn ötesinde cihandýr!
Bir mavzer gibi yürek çýrpýnýr ötelerde,
Külümün asumana eriþtiði zamandýr!
Durmuþ Kaya-yitikozan
Sosyal Medyada Paylaşın: