Rüzgarýn deðmediði Ne ten var ne de taþ toprak Sanmaki Sessizlik var dört bir yanda Her an kýpýrdar yüzlerce yaprak
Seviþen tenlerin kendi rüzgarý Kývrýlan bedenlerin Kendi namesi vardý elbet Bir de , Hesapsýzdý sevmeler Fýrtýnaya Ya da geceye teslim deðildi Kýrmýzý çelenkler taþýmýyordu ruhlar.
Rüzgarýn deðdiði ýhlamur ile meþeden Ayný ses nasýl çýksýn Kýþtan ya da yazdan Farklýydý dokunuþu Bahar bunun adý Dünyada sessizlik yok ruhum Gözyaþý þiþeleri sýralansada Gücümüzü aldýk neþeden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşen Kazgın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.