Kapýlarý kapandý þimdi yirmi bilmem kaç yýllýk bu ömrün Kilitler vuruldu orta yerinden , demirler Soðuk mevsimler geçerken yeni yaþlarýmýn baharýnda Çok yoruldum inan, baðrýma batan bu acýyla..
Söyleyemediðim binlerce kelimelerin ardýnda Kendi kurduðum koca taþlý duvarlar Ne el uzatabiliyorum sana; Ne razý geliyorum kývrandýran yokluðuna..
Ýncecik yaðan yaðmur damlalarý eþlik ediyor sanki Bir ses diyor ‘Aðlama! Ben yaðarým durmadan ýslatýrým yüzünü Ve O’nun yüreðini de.. Duymayacak seni, boþuna aðlama!..’
Ne deðiþiyor yürekler sýzlasa da hayatta Hangimiz istediðimiz bir ömrü yaþýyoruz Her günün gecesinde doluyor ciðerlerimiz Koca bir ’-Ah’ Sonra yeniden.. Mutsuzluða açýlýyor her kapý bir bir..
Yolumda bile ara sokaklar yok artýk Mecburi bir gidiþ ve dönüþsüz, uzun.. Boðuluyorum.. Sessizce kendi içimde boðuluyorum Ve her baktýðýmda dikiz aynasýnda o masum yüzün..
Sonra; içime iþleyen bilmem kaçýncý hüznüm..
Býrakýp her þeyi bir anda kopmak istiyorum bu þehirden Düþünmeden, Taþýnmadan, Ardýma bile bakmadan..
Gitmek istiyorum masalýma, devam etmek kaldýðým yerden Sevmek sýnýrsýzca Umarsýzca Sarýlmak.. Ve aðlamak mutluluðumca..
Amin diyebilmek yalnýzca Hiç olmayacak bir duaya…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mayısyirmialtı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.