ONLAR (Çanakkalae Kahramanları)

ONLAR
I
“Vatan Büyük Tehlikede GEL Dendi.”
* *
BÝR türküdür Çanakkale BÝN destan
Yedi düvel hücum etmiþ boðazdan
“Toplan” borusunu çaldý borazan
Vatan borcun namus borcu bildiler
Dalga dalga, koþa koþa geldiler…

Kaç cepheye sancak açýp çýkýldý
Genç ihtiyar serhatlere döküldü
Üstlerine yaðlý kurþun sýkýldý
Ne çetin bir imtihandýr, bildiler
Kasýrgalar aþa aþa geldiler…

“Silah çekmiþ kim ki Türk’ün baðrýna
Süngümüzü dayamalý böðrüne!.. ”
Kurban olsun koç yiðitler uðruna.
Topraðýný candan aziz bildiler
Yurt derdine düþe düþe geldiler…

Kara donlu kâfir çýkmýþ savaþa
Kalk yiðidim yine düþtü iþ baþa
Boyun vermez bozkurt ite, baykuþa
Kurt inine çakal girmez, bildiler
Volkandýlar.. taþa taþa geldiler…

Korkmadýlar koptu tufan, fýrtýna
Er oðlu er hepsi tutkun yurduna
Bakmadýlar dönüp bir kez ardýna
Ölüm yeðdir zillettense, bildiler
“Cenge” deyip coþa coþa geldiler…

* * *

II
“Ýþte Aduu, Karþýsýnda KAL Dendi.”
* *
Tok sesli bir arslan kükrer: “Koman ha,
Bre vurun… Haydi Allah aþkýna!”
Pür velvele saldýrdýlar düþmana
Yürüdüler.. þahlandýlar, geldiler
Hayret- haþyet sala sala kaldýlar…

Yarým karýn yalýn kýlýnç vuruþup
Üçler, kýrklar, yedilere karýþýp
Can vermeye can atarak yarýþýp
Tekbîrlerle tek bir yürek, geldiler
Süngülerin sile sile kaldýlar…

Çarýk, çizme, potur, yelek yýrtýldý
Kabirleri.. karanlýkta örtüldü.
Bin meþekkât vatan namus kurtuldu
Kýrýk mavzer topal ayak geldiler
Süngü-dipçik çala çala kaldýlar…

“Can sað iken yurt vermeyiz düþmana!”
Türkü buydu.. duyurdular cîhana
Dünya þaþtý yazdýklarý destana
Bir esrarlý mehabetle geldiler
Ölümlere güle güle kaldýlar…

Garbý boðdu akan temiz kanlarý
Gökler almaz, yere sýðmaz þanlarý
Kanatlanýp arþa çýktý canlarý
Düðün müydü bayrama mý geldiler?!
Onlar.. burda öle öle kaldýlar…
* * *

III
Vatan Ýçin Gerekirse, ÖL Dendi.”
* *
“Ölüm þerbet, þehadettir bizlere!”
Derlerdi hep.. bakýp bakýp göklere.
Karabasan, kâbustular kâfire…
Gözlerinde “korku” olup kaldýlar
Düþlerine gire gire öldüler…

Çiðnetmeyip bu mukaddes topraðý
Yükselttiler düþürmeden bayraðý
Töre budur; erlik-mertlik gereði
Söz verdiler dönmek yoktu kaldýlar
Göðüslerin gere gere öldüler…

Siperleri cenk türküsü doldurdu
“Hücum!” sesi duyan kalkýp saldýrdý
Bir ölürken bin dirilip öldürdü
Mýhlandýlar.. tabyalara kaldýlar
Kurtlar gibi kýra kýra öldüler…

“Kilitbahir” kilitlendi açýlmaz
Küffâr bildi: Türk’e kefen biçilmez.
Haykýrdýlar: “ÇANAKKALE GEÇÝLMEZ!”
Bayraklaþýp ufuklarda, kaldýlar
“ALLAH!” deyip vura vura öldüler…

BÝN türküdür Çanakkale BÝR destan
TÜRK’ün çelik azmi ile yazýlan
Ölen þehit kalan gâzi kahraman
Kan döktüler, can verdiler, kaldýlar
Daðlar gibi dura dura öldüler…

Sosyal Medyada Paylaşın: