DOĞDUĞUM YERE ÖZLEMİM...
AYDINK
DOĞDUĞUM YERE ÖZLEMİM...
Duvardaki resme mahzun bakarken
Gel, etti ruhuma doðduðum toprak
Hüzünlerim yüreðime akarken
Sanki dallarýmdan düþtü son yaprak
Gözlerimi yumdum, daldým hülyaya
Kuzu yaydým, tepe, çayýrlarýnda
Adeta yeniden geldim dünyaya
At koþturdum ova, bayýrlarýnda
Baharda fýþkýrýr doða topraktan
Misk-i amber ile kokar gün boyu
Hayat tazelenir daldan yapraktan
Baþlar canlýlarýn düðünü toyu
Çiðdem, nevruz, sümbül, gelincik, lale
Yamaçlara hayat verir renk katar
Gül dalýnda bülbül sesi þelale
Gönüllere þifa ve ahenk katar
Yazýn bir cenk baþlar, yaþam yolunda
Býkmadan savaþýr, insan her yaþtan
Güç iki kolunda, azim solunda
Ekmeði çýkarmak uðruna taþtan
Orak ile ekin biçmek ne zahmet
Yoðun çalýþmaktan, benizler solar
Hak nasip eder de, yaðýnca rahmet
Kendine yetende, gözler yaþ dolar
Buðdayý baþaktan ayýrmak için
Düvenin üstünde güneþte kaldým
Pilavý tavadan taþýrmak için
Ben piþtim evvela nar gibi oldum
Ýþte böylesine, zahmet demeden
Karýncalar gibi çalýþmak vardý
Namert kapýsýnda minnete giden
Aymazýn hanesi dikendi, hardý
Babam, anam yurdu, evim otaðým
VEYSEL gibi meftun idim dostuma
Gece, gündüz kara toprak yataðým
Yýldýzlarý yorgan yaptým üstüme
Yaz gününün, evi, barký, ocaðý
Büyük, küçük yaylalara çýkýldý
Hayat dolu daðý, köþe, bucaðý
Onun için türküler de yakýldý
Bir yel esse yüce daðdan ovaya
Keklik sesi önü sýra coþardý
Sürü akþam döner iken yuvaya
Körpe kuzu anasýna koþardý
Çoban dertli, kaval ondan yaralý
Naðmesiyle sýzlar burun direðim
Yýllar yýlý senden uzak duralý
Yaylam seni çok özledi yüreðim
Kör Mamo’nun berisinde Peyler var
Hamzacýkpýnarý mihmandar yola
Göçyolaðzý, devamý Ulupýnar
Gavurkaný, Oluklu en son mola
Hayat vardý yaylanýn her birinde
Cývýl cývýl geçti eski zamanlar
Þimdilerde hoyrat gezer yerinde
Yýkýlmýþ bacalar tütmez dumanlar
Çalgan var nihayet köyüme nimet
Bir dua et niyaz ile taþýna
Unutma beni de eyle bir himmet
Selam söyle topraðýna, taþýna
Bulgur, peynir, yaðý tamam edince
Artýk sakinleþir, köydeki yaþam
Kýþa hazýrlanýr herkes kendince
Güze aðam derler, kýþa da paþam
Kýþa sorsan, “gardaþ, memleket nere”
“Aslým Erzurum’dan, evim Sivas’ta”
“Hele de Divriði, görsen bir kere”
Ondan ayrý kalan ömrünce yasta
Her bir metresinde hatýralar var
Silsen silemezsin, unutmak olmaz
Gitmeye arzum var, çýksýn mantarlar
Umarým dileðim mahþere kalmaz
Ondokuz Mayýs’ta köye varýnca
Daðý taþý gezip haz duyacaðým
Kör Mamo’nun yollarýna sarýnca
Anamdan, babamdan ses duyacaðým
Gaipten seslenip gülümseyecek
Saçýmý okþarken, can aðaçlarým
Biz de çok özledik oðlum diyecek
Çaðlayacak pýnar gibi yaþlarým
Benim sadýk yârim kara topraktýr-AÞIK VEYSEL
Kuzu yaymak: kuzu otlatmak
At koþturmak: ata binmek
15.03.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.