MENÃœLER
Anasayfa
Åžiirler
Yazılar
Forum
Nedir?
Kitap
Bi Cümle
Ä°letiÅŸim
Edebiyat Defteri
Cahil G. K.
Gulsum Kuruoglu
Cahil G. K.
Sirtini yosunlara dayamis
Gun gormemis ciceksin
Suyun tadini almamis
Besinini serbet sanmissin
Cahil insanin ici bostur
Ne verirsen onu alir
Ona latife ( saka) etme
Zehirli dili Yara yapar
Cahil gunesi gormez
Gider rutubetine saklanir
Tercihi bilgiden yoksundur
Ozgun guveni sormak ahmakliktir
Cahil kustahca kendinden emindir
Kusku ile yasatir bilgini
Iktidari kendilerinde sanir
Zehri dilinden dokulur
Deminin koyuluguna guvenir
Seker nedir bilmeden tatmadan
Aci birakir Dilde damakta
Agirlik birakir sohbette
Cahilin huyuna suyuna inme
Bir kasik suda bogar insani
Icinin bos olduguna bakma
Sesi yuksek cikar yankilanir
Cahillin dikeni keskindir
Kanatmasada acitir yuregi
Cahile guvenip oynama
Maymuna cevirir insani
Yalnizliginda dert yanma ona
Dusmaninin elcisi oluveriyor
Cesareti coktur onun
Sirtindan vuru verir seni
G. K.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulsum Kuruoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Şiirleri
Sessizce gitmek istedim G.K.
Ne cok Kirdik birbirimizi G.K.
Bitkin ruh halim G.K.
Yorgunum Hayat G.K.
Saklambaç oynar gibiydi hayat, G.K.
Gözüm pencerende.
Bir köyüm vardı benım G.K.
Ah papatya. G. K.
Uçurtmam gelincik tarlasında...
Papatya