Ýtiraf etmeliyim, Çayý’ý sevmem gözlerindendir, hele ki, aþk ile, gülüþlerinle dem’e tutulduysa, sorma gitsin be gülüm...
Her günüm, yeniden sevmekle geçiyor, kaybedeceðimi bile bile hergün dudaklarýmýn çay’a, balýðýn oltaya, bebeðin memeye hýrsla saldýrmasý, sarýlmasý gibi, yarýný umursamadan seviyorum...
Bilir misin? aþk an gibidir derler, doðrudur da, ama ben pek aþktan da anlamam, anlasaydým, çay’sýz kaldýðým o gün, sana çarpýp tökezlediðimde gözlerine bakmazdým...
Günlerden Pazar, "Sen benimsin" diyordun aþk, oysa ki, gökyüzüne aittim ben, bir de yeryüzünde ki yalnýzlýðýma.
Ey! zalim yar, ne istedin çay’ýmdan da çektin gülüþlerini, tam da, bir bardak da dem olmak varken, bahar yaðmurlarýnda gözyaþý sosu karýþýk ýslanýrken...
Ah! be gün yüzü görmemiþ sevgili, sen, sen kokulu öpüþlerin bir bardak çayýn, papatyalarýn baþ kaldýrdýðý baharýn katilisin!..
Þu kahrolasý yaþamda sen sensin, bende benim!
Þair Þiir Sokakta Atilla Yüceak Mart 2015 Araþtýrmacý Yazar -Þair Sosyal Medyada Paylaşın:
yüceak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.