Köþe baþlarýnda sarhoþlar yaðmur yudumluyor. Çanaklarýndaki þarap, bulutlarýn gözyaþý… Bir kýzýn elinden usulca yere düþerken Bir âþýðýn kalbi, Aþkýn ölümsüzlüðünü tadýyor böcekler, doya doya… Bir kalp düþüyor yere, sessiz ve kýrýlgan. Gecenin þahdamarý kopuyor. Ve böcekler aþký yudumluyor.
Köþe baþlarýnda sarhoþlar nefreti yudumluyor. Dudaklarýndaki küfürler, topraðý delip geçiyor Bir âþýk intihar ediyor aðlayarak. Aðlýyor ve ölüyor… Kayalýklar sadakati yudumluyor hazin hazin Bir beden yürüyor ölüme, hicranla Derken ölüm gülüyor, aðlayan gözleriyle Dalgalarýn dili tutuluyor…