SUSUŞLARIMDAKİ SEN

Gece en ölü demimden ihanet taþýyor

çýðlýklar ses oluyor susuþlarýma

saklamaya çalýþtýðým acýyan yanlarýmdan

kan damlýyor bir kýrmýzýnýn koynuna

bakýþlarým isyanýma ihbar

þehrin sokaklarý yalýnayak düþdüðünde ardýma

oysa ben kendimden kaçýyorum

gözlerin bir býçak gibi kestiðinde gecemi



yine hazan kokuyor nefesim

üþüdüðüm ellerim baharýn saçlarýnda

ve kuruyor sana biriktirdiðim cümleler

özgür tutsaklar gibi tutunuyorum

bu kaçýncý bakýþlarýna ömür verdiðim

bu kaçýncý terkediþim kendimi

kaçtýkça intiharlar besliyorum

þizofrenik geceler büyütüyorum

ben sustukça sen çoðalýyorsun

yokluðumda hayat buluyorsun



düþlerden mutluluk gülüþleri kuruyorum

ama hiçbiri yüzüme yakýþmýyor

kristal þehirler kýrýlýyor

ve her yaným bin parça

milyon kere provolar yapýyorum

gözlerini baþka gözlere sürme çekme

kahrolan yanýmdan aðlamayý öðreniyorsun

sen aðladýkça yaðmurlarýmý çalýyorsun benden



biliyorsun nicedir halimi

arýtmaya çalýþtýðým duygular

bir deniz oluyor

en sýð yalnýzlýðýmda

boðuluyorum

kardelenler yüreðimde

beyaz yüzüne inat açýyor

ah! ne katilleri taþýyorsun bakýþlarýnda

körlüðüme renk oluyorsun

hayalin sürülüyor gecelerime

sen baþka aþklara yelken açarken

ben sana demir atýyorum



N.A (2006)




Sosyal Medyada Paylaşın: