Babamý özledim.... Öyle güzel uyuyordu ki; Erik aðacýnýn altýnda, Derme çatma divan üstünde, Dalgalarýn sesi kadar, Rüzgarýn esintisi, Topraðýn kokusu gibi güzeldi,,, Öyle güzel uyuyordu ki; Bir avuç toprak eþeler, Domates biber dikerdi. Suya aç çatlamýþ karýklara, Tulumbayla su çekerdi. Her kökü çapalar, Dallarýna kükürt atardý... Öyle güzel uyuyordu ki; Annem çaðýrmasa, Güneþ çarpmaz sanýrdý. Buz gibi tulumbanýn suyu, Ferahlatýrdý elini yüzünü. Teri kurumadan deðiþtirirdi üstünü. Sonra, Otururdu o derme çatma divana. Muyo der takýlýrdý bana, Çift makas alýr, Sýmsýký sarýlýrdým ona. Bir soðuk ayran molasý, Ýki dilim peksimet. Uzanýr dalardý uykuya... Sonra, Nasýl anlatsam... Öyle güzel uyuyordu ki; Bir ben kaldým, Bir de o erik aðacý Derme çatma divan yok! Babam da...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tamer Gençer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.