sonra hiçbir þey denk olmadý... öncesizdi suretin hüzün hali ilk meteordan ve ilk kambriyenden beri
sonra bilgeler türedi yollar þaþýrýldý yolçatlarý ayrýþtýrýldý taþlar kýrýldý demir paslandý çað gidildi
birikmiþ kaðýt yanýklarýndan yükseldi fildiþi kulelerden görünmez oldu toprak suyun ederi vardý hikayeninse sonu mutlu-mutsuz bitiyordu herþey bitmeli de
ruhun ýkýnmasý yani düþünce yani kevgirin üstündekiler yani iþtah açýlýmý zihnin yani... küfretsene saç ayaðý mýsýn dünya denen zembereðin
söküldü sökülecek safrasý kuyunun ne kaldý? hiç... rüzgar yön deðiþtirmede... telaþ yok
anafikir: insan, iki yüzlü bir býçaktýr...
Sosyal Medyada Paylaşın:
_ayfer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.