Hançer gibi saplanýyor çoktandýr yüreðime
Ayrýlýk acýsý
Uyuþturuyor beynimi özlemlerin
Kavuþmak hayal olur mu bundan sonra
Onu da bilmiyorum
Ayrýlýk acýsý içimi yakýp daðlarken…
Yokluðun kor ateþ
Aklýmdan hiç çýkmýyorsun
Sensiz uçurumun kenarýnda boþluktayým
Düþündükçe
Yar’dan aþaðý ataasým gelir kendimi
Ayrýlýk acýsý beni yok etmeden…
Akþamlarý seviyorum
Sabah güne seninle yeniden baþlamayý
Hayal ederek seni beklemeyi seviyorum…
Didiþmelerimizi
Çocuksu masumluðunu
Kadýnsý kýskançlýðýný
Küskünlüðünü
Yokluðunda daha çok özlüyorum…
Ne kadar da kararlýydýn
Haksýzlýklarda beni savunurken
Bir o kadar da yumuþak ve sevecendin
Ellerime tenini býrakýrken
Ya da gömleðimin düðmelerini çözerken
Mutlulukla kollarýma kendini atarken
Çok özlüyorum
Nereden bilebilirdim
Gideceðini bile bile
Gitme kal benimle demenin bir anlam taþýmayacaðýný…
Senin için mutluluðun
Beni unutmandan geçtiðini bilsem de
Ne zordur
Hep yanýmda kal demek!
Kim bilir senin içinde çok zor olacak
“Çabuk unutursan beni
Kavuþacaksýn elbet mutluluða
Alýþacaksýn ayrýlýklara” demek…
Yokluðunda seni beklemek
Sensizliðe alýþmak
Düþündükçe
Benden uzakta üþüdüðünü
Isýnmak için elini yabancý ellere uzattýðýný
Bilmek ne zordur
Bilir misin?
Oysa nereden bileceksin
Yokluðunda içimin yangýn yeri
Bir zamanlar ayný havasýný kokladýðýmýz þehrin
Sensiz buz kestiðini?
Ne kadar çok isterdim
Tüm engelleri bir çýrpýda aþýp
Üzerine kasvet çökmüþ mahallenin
Kendi kalabalýðýnda yalnýz kalan kocaman bulvarlarýný
Sensiz terk edilmiþ caddelerini
Yokluðunda kimsesiz kalan sokaklarýný
Adým adým geçip sana gelmeyi
Saçlarýný okþamayý
Gözlerinin derinliklerinde kaybolarak
Kulaðýna “seni seviyorum” demeyi…
Ne çok þey paylaþmýþtýk seninle
Hepsi dünde kaldý, adýna mazi diyorlar
Þimdi her þey içimi yakýyor
Her þey acý veriyor yokluðunda…
Her akþam güneþ batarken gizli gizli aðladým
Terk etmedim sevdiðimi hiçbir zaman
Terk edilme korkusunu yüreðimin derinliklerinde yaþadým.
Sana koþmak
Doyasýya yaþatamadýðým
Mutluluk adýna
Geri dön ela gözlüm diyerek
Özür dilemek istedim
Ayrýlýk acýsý içimi daðlarken…
//Ayrýlýðý anlatan her þiirimin dizelerini oluþturan cümlelerin öznesi ve yüklemi gibiyiz sen ve ben! Biz ol/a/madan hiç olup ayrýlýk acýsýný yaþýyoruz içimizde…//
Mustafa KARAAHMETOÐLU
15.02.2015