Ömrümü yedin doymadın…

huzur dilerdim senden bil arkadaþ
oyunun gördük iþ bittiði yerde
nefis doyunca kovulduk mu adaþ
düzenci elle kapandý mý perde


dertli olunca öyle aðlardýn ki
yolun bitince arsýzca gülersin
bensiz sin artýk kim neye vardý ki
yoldan çýktýn ya akýl fikir versin


namert kiþinin namazý kýlýnmaz
kaypak halinle ömrümü yedindi
Yalan dolanla kalleþlik silinmez
bin bir nasihatle ben yapma dedimdi


yaþlý has yani olur mu hiç kani
delik kevgir de akar durur vuslat
mundar ölenin silinmez de kaný
ne yapsan da hiç deðiþmez ki haslet


hiç utanmazsýn göz çýkara sarkar
bellidir kem dil öz geninden türer
suçu olanla gölgesinden korkar
bu soysuz gaflet mezara dek sürer


kendi dalýný kestiðin bildin mi
aslýndan sapma cýlk çýkar demiþtim
ömrü yiyiþte vuslatý sildin mi
tamah edenler kalp yýkar demiþtim…




(11.03.2015) AZAP…













Sosyal Medyada Paylaşın: