ŞİİR TADINDA
Yüksek tepelerin dünyasýndan ayrý yaþadým ben
Kendi kýnýmda kendi dünyamýn bir duvar dibinde büyüdüm
Hüzün sarýsý bir güneþin gölgesinde aydýnlandý hayallerim
Çamurdan yoðurulmuþ bir yalnýzlýktý, biçilmiþ ömrüm
Hiçbir beton,musalla kadar soðutmuyordu benliðimi
Ölümün bu kadar soðuk olduðu bir coðrafya tatmamýþtým ben
Nasýr tutmuþ ellerimin pençesinde gizledim tüm umutlarý
Týrnaklarýmla kazýdým hedeflerimi herkesten ve her þeyden gizli
Kiþiliðe adým atarken vurduðum ilk kazma sesiyle irkildim ben
Doðruldum,bütün yanlýþlarýn kýyýsýnda kendi ayaklarým üzerinde
Yaþamak kavramýný Türk Dil Kurumunda deðil;
Kendi aksanýmda terimleþtirdim, etten kemikten.
Gün,takvimin herhangi bir yapraðýný gösterirken
Saat, falaný filan geçiyordu duvarda
Susuzluktan çatlamýþ dudaðýmýn caný þiir çekiyordu o vakit
O vakit müþfik bir kitap ayracýydý vuku bulunmuþluk
Vakurluðum þiirin son satýrýnda okþanýverdi usulca
Doðrul! Diyordu yüreðimin son mýsrasý.
Doðruldum,polat gibi dimdik pusat gibi saðlam
Doðurulmuþ bebenin tüm çýðlýðýyla haykýrdým bütün yorulmuþluðumu
Öyle içtendi ki aðlayýþlarým
Dýþýmdaki bütün gülümsemeler sýrra kadem basýyordu
Gözyaþlarým kan revan süzülüyordu yanaklarýmdan
Tüm bitkinliklerimi bitiriyordum
Halsizlik nezdinde neyim varsa
Ýþte o vakit;
Gözlerim þiir tadýnda hayat içiyordu kimsesizliðin derin kaplarýndan
Susamýþlýðým, kaderin beyaz bir sayfasýnýn son mýsrasýnda
Susuyordu susabildiði kadar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Halil Türk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.