KORKUYORUM

Ölmek;
Soðuk bir duygusallýðý olsa gerek dünyanýn
Güneþ kadar yaksa da bedenimi ürpertisi
Caným soðuyor aldýðým her nefeste

Korkuyorum ey ölüm
Hayatýn hesabýný verememekten korkuyorum
Toprak olmaktan korkmuyorum ki ben
Baðrýmda gül yetirememekten korkuyorum

Kirpiklerim soðuyor ey gözlerim
Üþüyorum gizli gizli parmak uçlarýmdan
Ayrýlýðýn pençesindeyim soðuk bir kýþ günü;
Titriyorum

Korkuyorum anne!
Ayaklarýnýn altýndaki cennete doyamamaktan korkuyorum
Aldýðým nefes miktarý seni omuzlarýmda taþýyamamaktan
Güneþin doðduðu yerden battýðý yere kadar
Cennetini sýrtlayamamaktan korkuyorum
ilk göz aðrýn olmak ne mutlu bana
Bana ne mutlu anne diyebilmek.

Sen varken korku nedir bilmeyen ben;
korkuyorum þimdi baba,
Hakkýný ödeyememekten
Seni baba olmadan anlayamamaktan korkuyorum
Nasýr tutmuþ ellerini öyle öpmek isterdim ki
Helallik ne tatlý bir nimet olurdu cepsiz kefenimde
Ýlk sevincin olmak ne mutlu bana
Bana ne mutlu baba diyebilmek

Nedenim yok artýk bu kez
Bir yýðýn sebepler yok artýk bavulumda
Beyaz bir þal
Ahþap bir sal yeter bana
Biraz da toprak olmak yetecek sanýrým...

Adým ibrahim
Þanlý peygamberden bir sedefim ben
Elbet ölümden korkum yok

Þairin dediði gibi;
’Ölüm güzel þey,
Budur perde ardýndan haber,
Hiç güzel olmasaydý
Ölürmüydü peygamber?’

Velhasýlýkelam,
Korkuyorum ey Sevgili,
Ölmekten deðil;
unutulmaktan korkuyorum..
Sosyal Medyada Paylaşın: