çoktan çözdüm kaybetmeyi
yitirdiðim kadar acý çektim
üþüdüm keder zemherisiyle
yoktu yaðmurlar
kurak bir iklimin
çatlak topraklarýydý ömür
suyun çürümüþ akýþýnda
çamurlu akardý zaman
kirlendiðim hayallerle
saklanýrdým yataðýna bulutlarýn
öylesine kimsesizliktir adým
hatýralar daðýlsa aklýma
yüreðimin çocukluðu aðrýr
aþk dümdüz bir ova
ayaklarým çýplak
kan aðlayýþýyla
koþarým hiç durmadan
tabanýmda
delik deþik unutulmuþluk
ahlarý aðaçlara asarak
soluðumu öldürürüm sonunda
aslýnda
piþmanlýklardýr beni büyüten
sevildiðimi sandýðým
sevgisizlik hikayesinden
alýntýdýr önsözüm
bir masal daðýnda
insansýz düþler biriktirip
yýldýzlar çektiðim þiirler
çoðu yalnýzlýðýma yüktür
anlatamam kaðýt üzerinde hayatý
göðün çýplak gözlerine yazarým
ardýma döndüðüm demli çay hüznünde
hepsi silinir
koskocaman bir hiç kalýr geriye
düþ gibi
yaþam gibi
ben gibi
sonra
ifadesi özgür kalabalýklar kurmuþ
konuþkan kentlerin
susturucu takmýþ duvarlarý olurum
üzerime yazýlmýþ düþük cümleler
anlamýný yitirmiþ düþleri
mezar pütürlerime defneder
çatlaklarýmdan giren rüzgar
uzak fýsýltýlarý baðýrýr sokaklara
çocuklar
büyümemiþ resimler çizer yüzüme
hissettiðim kadar taþ kalýrým
kendimden öte küstüðüm herþeye
artýk
vakit çok geçtir yaþamak için
kývrýlýp kelimelerin içine
ölmeliyim bu þiirde
...
en büyük suç hayalleri hafife almaktýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.