Yükseliş

Hava soðuk, buhar saçýyor nefesim.
Aylardan eylül, son yaz, mevsim güz gibi.
Daðlara çarpýp yankýlanýyor sesim.
Sesin yankýsý solist, rüzgâr saz gibi.

Daracýk bir yol; sað, sol her taraf kaya.
Birkaç adým sonra ulaþtým bir çaya.
Ýçmek istedim, yaklaþtým billur suya.
Lakin içemedim. Su soðuk, buz gibi.

Zirveye yaklaþtýkça artýyor soðuk.
Aðaçlar sesleniyor sesleri boðuk:
“Beyaz esvap geldi soyunalým çabuk!”
Kýraðý düþmüþ bastýðýn yer tuz gibi.

Yükseldikçe görünür oldu her taraf.
Zirve biraz ürkütücü, biraz tuhaf.
Burasý cennet gerisi hep boþ laf.
Cenneti bilmem, yayla biraz düz gibi.

Önümde yine kývrým kývrým bir dere.
Uzakta bir köy görünür, bilmem nere.
Çift iðneli yapraklar dökülür yere.
Sallanýrken çamlar gelinlik kýz gibi.

Yol mu dayanýr geze toza seyyaha?
Sildik gitti ömrümüzden bir gün daha.
Bir adým daha yaklaþtýk bu gün Allah’a.
Ömür kum saatinde akan toz gibi.

Ahmet YAMAN

www.suveydasiirleri.com/mods.php?go=Siir&p=oku&id=9



Sosyal Medyada Paylaşın: