Bir akþam üstünün Leylaklarýn dibine düþürdügü gölgesini eþelerken kuþlar Iki küçük solucan gibi baþ kaldýrýr þu ruhuma Düþen açlýk Neden seni sýktýðým avuçlarýmda Ölüp kalmýyorsun ki neden...?
Çiçeði tomurcuðundan Zorla ceken ellerin kopsun diyeceyim Gönlüm buna el vermiyor Bilirsin sana þu inat gönlümün Yoklukta kaç gümüþü bir solukta saydýðýný...
Aþka pantolon giydirip adam gibi olmayý Öðrettiðimizi bir düþünsene Dudaklarýnýn kanadýna geldi bile kopan bir gülümseme degil mi...
Ve zencefiller çiçeðini uzatýrken güneþe Hiç egilme üstüne diyebilir misin
Farz’et dediðini ne deðiþti.... ELIF EDENHAUSER Sosyal Medyada Paylaşın:
Elif Edenhauser Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.