Bu mektup müebbete mühürlü Kanýmla yazdým Son bir gayretle ecel terimle imzaladým Adresi huzuru mahþer
Yazmazdým kalemin gevezeliði tutmasa Zira artýk ketum ve ahrazým Konuþsam da kim duyar ki tek kiþilik hücremde Duvarlarýn aðzý var dili yok Onlarda çocuk görüyor belli ki on yedi yaþý
Burasý ölümü bekleyen sayýlý nefeslerin mabedi Ve bahçesinde sabýrsýz bir cellat Yaðlý urgan örüyor Dalgasýný geçiyor azraille her ilmikte Maraz suratý Buðday benziyle Bir türkü dolamýþ diline Þiþiriyor avurtlarýný çirkin sesiyle Safran sarýsý diþleri... sýrýtýyor her geçiþte
Tan yeri kýzýlýn da Koca ayaklý dev koðuþa yürüyor Goncalar titriyor Sessizlikteki korkunç sesten Darasý insandan ibaret korkuluk Az sonra kýracak bir gülün boynunu
Son ezan Son kelimeyi þehadet Ve son yolculuk... Yürürken adýmlarý daraðacýna Dizlerinin baðý çözülüyor körpe fidanlarýn
Oysa Þimdi bahar... Ömrüm gibi Çiçeðin böceðin kelebeðin mevsimi Ama senin yüreðin hep kýþ deðil mi anne Hala düþlerini süslüyor Gözyaþlarýndan süzülüyorum biliyorum Ne çok isterdim o yaþlarda yýkanmayý
Ben martta öldüm Otuz beþ yýl yaþlandým anne Sütün gibi ýlýktý tenimden akan Ama ak deðil boz bulanýktý Can vermedi canýmdan çýkan
Hem güneþ kavurdu saatlerce yerde Hem kahpe ilmik boðdu taze baþak hayallerimi Korkmadým Tutsak zindandan özgürlüðe kanat çýrparken Tomurcuk umutlarým çiçek açtý cennette
Kimse söylemedi suçumu Fuzulidir varlýðý Ýbret olsun diye kalemi kýrdýlar Ýhtilali güneþ sanýp vicdanlarýna astýlar
Dilek USTA Sosyal Medyada Paylaşın:
Dilek USTA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.