ÇOCUĞUM
Bir damla vurdu cama
Ardýndan bir damla daha
Vurdu kalbimde hýzlýca
Ardýndan bir daha bir daha...
Karanlýk hakimdi odamda
Birde yaðmurla kalbimin
Yeknasek naðmeleri
Bir çocuk aðladý sonra
En yakýnýmda, yanýmda.
Elveda dedi bir melodide sanatçý,
Usulca elveda...
Neye elveda, kime elveda?
Yaþananlara, anýlara,
Yoksa karanlýða mý?
Aðla çocuðum aðla.
Þimdi doyasýya, özgürce.
Kimse yok bak yanýnda
Sadece sen ve ben varým.
Sen bana, ben sana
Yaðmur bize aðlasýn bu gece özgürce...
Aksýn gözyaþlarýn bu sefer
Dünyaya yaðmura.
Buluþalým artýk çocuðum
Yaðmurun altýnda,
Koþalým, sen bana
Ben bana kavuþalým artýk!
Unutulmuþ, unutturulmuþ
Hoyrat çiçeðim.
Koklayayým seni doyasýya.
Paylaþalým umutlarýmýzý,
Yeniden renklensin yapraklarýn.
Gülsün gözbebeklerin,
Yýldýzlar gibi parlasýn, gecenin karanlýðýnda...
Korkma çocuðum korkma!
Bak ben varým yanýnda.
Kaldýr o utangaç baþýný dünyaya,
Uzat minicik ellerini umutlarýna.
Yumma ceylan gözlerini,
Aç artýk!
Açta gör içindeki gerçekleri,
Yalanlarý, korkularý suskunluðu.
Sev içindeki hüznü, ezilmiþliði.
Nefret etme sakýn çocuðum.
Utanma kendinden.
Sen ne cinayet iþlemiþ bir suçlu,
Ne de sevgi bahçesinden Aþk çalan bir hýrsýzsýn...
Bak aynada kendine çocuðum
Gör kendini.
Ne görüyorsun çocuðum?
Görünmezlik, aynasýnda.
Kimsenin görmediði, göremediði...
Bir çocuk görüyorsun çocuðum
Sýrtýnda okul çantasý umutlarla yüklü.
Elinde bez bebeði annesini özleyen,
Saçlarý daðýlmýþ taranmayý bekleyen,
Yanaklarý solmuþ, öpülmek isteyen,
Önlüðü kirlenmiþ, yýkanmayý bekleyen.
Ayakkabýlarý çoktan eskimiþ,
Hani yenileri diyen.
Bak çocuðum bak!
Gözlerinin içine bak!
Bak sana ne söylüyor, gözleri?
Ne ne soruyor sana?
Neredeymiþ mi evi,
Hanimiymiþ onu dinleyen anasý, babasý,
Hiç okþanmamýþ mý saçlarý, yumuk yumuk elleri.
Öpülmemiþ mi yanaklarý,
Desteklenmemiþ mi hiç umutlarý, aþklarý.
Hergün susturulmuþ mu en masum gülüþleri,
Kanatsýz mý kalmýþ
Özgürlük kuþlarý, martýlarý.
Kocaman okyanusta yalnýz mý kalmýþ can simitsiz.
Yüzmeyi öyle mi öðrenmiþ çocuðum,
Görünmezlik aynasýndaki çocuk?
Güneþ doðuyor kayboluyor aynadaki çocuk.
Hava karardý.
Gece geldi yine, bak geldi çocuðum.
Görünmezlik, bilinmezlik aynasýndaki çocuk...
Ne kadar sarsanda yaralarýný çocuðum
Hep kanýyor deðil mi?
Öyle derinler ki,
Dipsiz kuyular yanýnda
yaðmurlarýn açtýðý çukurlar gibi kalýyor...
Sar çocuðum sar daha çok sar.
Doldur çocuðum doldur.
Ýçindeki boþluðu umutlarla, aþklarla
Hasretlerle, sevgiyle.
Belki bir gün doldurursun içindeki boþluðu, yalnýzlýðý.
Güldürürsün aynadaki küskün çocuðu.
Güldürürsün beni ve seni.
Tanýdýn mý aynadaki çocuðu beni
Yani seni.
Tanýdýn deðil mi çocuðum?
Ýçindeki beni, seni...
Bak gökyüzüne yaðmur yaðýyor,
Yaðsýn.
Gördün mü oradaki gökkuþaðýný?
Binbir çeþit renklerini.
Kanadýna kavuþmuþ minicik serçeyi
Nasýl da uçuyor sonsuzluða doðru coþkuyla,gururla.
Birþeyler bulmuþ karanlýk gecede
Yazmýþ nazlý kanatlarýna kocaman pembe harflerle.
Seni bende, beni sende bulduðunu...
Bir damla,bir damla daha
Ardýndan bütün damlalar vurdu
Odama, duvarlarýma, eþyaya
Vurdu kalbim de hýzlýca,
Özgürce bu defa bir daha bir daha.
Karanlýk hakimdi odamda
Bir de yaðmurla senin kalbinin yeknasek naðmeleri.
Ve ben çocuðum ve ben...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.