Sen sevdalısın

Sen çok sevdalandýn yeter be kardeþim.
Kardeþim dediðim,benim.
Sevdalarýma mim koydum.
Mimlerle doydum.

Çocukdum.
Çok tatsýzdý sevdam.
Bir lokma þekere vurulurdum.

Mýsýr ekmeði boðazýmda kalýrdý
Buðday ekmeðine vurulmaktan yorulurdum.
Þimdi fýrýn burnumun dibinde.
Çýra yaktým da;
Mýsýr ekmeði arýyorum.

Gençlik bu kardeþim.
Çabuk geçermiþ bilemedim.
Her güzele baktým.
Birine abayý yaktým

Yuva kurmak gayem.
Yükselsin istedim bacamdan duman.
Sýcak çorba çekti caným.
Bir kapý,dört duvar.
Yaþamak lazým hayal ettiðin kadar.

Tek kuþun yuvasý olmazdý.
Yoksulluk sýrtýma biniyor,
Ýn diyordum,
Ýnmiyordu.

Biliyordum fakiri ýsýtan,
Delik aba.
Ama abalý deðildi ana baba.

Uçma diyordum umutlarýma.
Kanadýmýz kýrýk diyordum.
Uzaklara uçuyordu.
Kimsecikler bilmiyordu,
Bir ben biliyordum.

Ýþte sana yuva,
Dedi kader.
Bacan tüter,
Çorban piþer,
Ýki yýlda bir de,
Yarin karný þiþer.
Daha ne istiyorsun kardeþim ?
Dedim kendime.

Yine hayat tepti beni.
Çoluk çocuk ister.
Maaþ küçük yama büyük,
Baþka care kalmadý,
Allah vermiþ tek birader.

Büktük boynumuzu
Vardýk biradere
Bizim dert camiyse,
O nunki minare.

Hani hep derlerya;
Ben umarým bacýmdan,
Bacým ölür acýndan.

Kýrkýndan sonra konuþur,
Yavaþ dermiþ adama merdiven.
Duyana tatlý bir ses gelir minareden.
Erken tanýrmýþ bu sevdayý
Camiye genç gelen.

Orada sabrý sardýlar sýrtýma,
Sevgileri doldurdular yüreðime,
Bereket verdiler kucaðýma.
Kaygýsýz gittim ocaðýma.

Anladým hayattan boþa kaçarmýþým.
Meðer ben kanatsýz uçarmýþým.

Sevdim her þeyi vereni,
Her verdiðini sevdim.

Yalaný býraktýk,helalý yuttuk.
Cep deleni de unuttuk.

Ýmaný giydik,ýsýndýk kardeþim.
Herkesin kardeþ olduðunu öðrendik.
Bismillah ile Elhamdulillah arasýna taþýndýk.
Hayat bizi artýk ýsýrmýyor kardeþim.

Akýl erdi anladýk.
Cehennemi Dünya’dan gördük de yandýk.
Eyvah hayat bitiyor demeyin
Yaratan’a gidiyor her yaratýk.

Sevdalýsýn sen kardeþim.
Bu sevdan bitmez senin.
Kardeþim dedim kimse alýnmasýn.
Ben Kendime söyledim.


Orhan Semiz
(Karacan)



Sosyal Medyada Paylaşın: