Güne baþlarken pembe mavi arasý,
Ýzmir’de bir çay bir simit ile sabah kahvaltýsý,
Kumrularýn senfonisi eþliðinde ,
Baksana doðuyor ufuktan gönül sevdasý.
Sessiz sedasýz þimdi sokaklar,
Dýþarýda bir kaç araba kornasý,
Yaþam yavaþça kulaðýna sesleniyor,
Nerede o eski yürek yarasý?!.....
Bitip tükenmeyen kalp sancýlarý,
Kýrýk dökük anýlar son valsin hatýrasý.
Kýymeti bilinmemiþ orkideler tadýnda,
Bir sevda selinin arkada kalan bu son þarkýsý.
Gün selam verip el sallýyorken Ýzmir’e,
Biraz mavi biraz pembe bulutlar arasý,
Yeni gün yeni umutlarýyla kucak dolusu,
Parlýyor ufukta yeni bir gönül yolcusu.
Kaldýrýmlara sýkýþmasýn yeniden,
Eski sevdalardaki gibi aþkýn hatýrasý.
Sen beþeri sevdalarý geçtin çoktan,
Kaç durak ötede kaldý bil ki aþkýn hatýrasý.
Ebedi aþk doyurur gönül sancýnýn aðrýsýný,
Bilinmeyen merhemler iyi gelmez biliyorsun,
Bu derunundaki kýzýl ötesi aþk yarasýný,
Sonsuz aþk dindirir ancak gönlündeki aþk sancýsýný
ÞÝÝR SEMÝRAY EMRE