Þimdi çýksam þu kapýdan dýþarý Gecenin soðuk, karanlýk ve yalnýzlýðýna doðru Ýnsem Kýzýlýrmaðýn kýyýsýna çeksem o ýrmaðýn kokusunu içime Elimde dünden kalan rakýnýn yarýsý Ýçsem, içsem, içsem Baðýrsam sonra avazým çýktýðý kadar Ve çýksa dýþarý bu güne kadar hep içime gömdüklerim Sonra sesim kýsýlsa baðýrmaktan Ve býraksam kendimi Kýzýlýrmaðýn o karanlýk, soðuk suyuna Götürse beni alabildiðince uzaklara Mesela karadenizin o eþsiz engin sularýna Karþýlasalar beni orda yunus balýklarý Yüzsek birlikte çýðlýklar atarak hayata Dalýp çýksak çýktýkça görsek o güneþin yüzünü sonra tekrar dalsak derin mavilere doðru Ve hiç çýkmasak bu karanlýk, sessizlikten Býraksak kendimizi son nefesimizi verinceye kadar
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilker mavi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.