Gerçeðin var iken düþle avundum
Sanki odalara yapma gül koydum
Bir tek sana yandým; aþký savundum
Yemedim içmedim, aþkýnla doydum
Irmak oldu gözden aktý huzurum
Kýyâmetler koptu, yoktu hýzýrým
Gönül köþküne þah çekti vezirim
Þahlarýn þahýný dilinden duydum
Gül yasasý aþkýn anayasasý
Yoktur aþktan büyük doða yasasý
Bozamaz isa’yla gelse Musa’sý
Aþkýn yasasýný gül ile koydum
Gönülden sunduðun ’Yasak Elma’ydý
Elmanýn en hasý yanaðýndaydý
Sana ’Hayýr!’ dedim hayatým kaydý
En büyük depremi aþkýnla duydum
Þaban AKTAÞ
02.03.2015