Öyle Þeyler gitti ki benden Intihar etti içimdeki, bu bedenden Hani tanýyamaz insan en yakýnken Yada uzakken..! Býrakmak ister býrakamaz elinden Ölmek ister yaþarken, Ben de öðleyim kendimde deðilken Gücüme gidiyor kendimdeyken. Beni yanlýþ anlama Isyaným yok yaradana Göstermelik insanlara Keþke içimdeki insanlýðý Öldürmek suç sayýlsa.. Gelme ölüm gelme Daha isyaným olacak döve döve Koþarsýn yorulursun, susarsýn Ama varamazsýn Yanýlýrsýn Kýrýlýr darýlýrsýn Çare sarýlýrsýn Altýnda Kalýrsýn Yada unutacaksýn ! Zamanla hep hatýrlarsýn Býrak onlar herkes olarak Kalsýn ! Yine mutluluk için koþacaksýn Sonra yine oyun ne yapacaksýn.. Kapýný açmayacak mýsýn? Bir gün unutacaksýn Kendine bile inanmayacaksýn Bu bedene bakamýyacaksýn UTANACAKSIN ! Eyvah deyip avuçlanacaksýn Yolunacak ne saç nede baþ bulacaksýn ! Diyorum o vakit topraklanacaksýn, Amanlar, oflarla anýlacaksýn..
Abdullah Aydoðdu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdullah Aydogdu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.