Ölüm kimsenin aklýna gelmez Oysa yakýndýr kovsan da gitmez Düþünmek istemezsin, korkarsýn, ürkersin Bir boþluk alýr seni yalnýzlýktýr o Sen ve dar odalý fakir hanen Dýþarýda yaðmur gök gürültüsü
Terliyorsun ama üþüyorsun Kapýn çalmýyor, kapýný kimse açmýyor Ve bir keman aðlýyor uzaklarda Eskilerden olmalý, hatýrlar gibisin Makberi anýmsatýyor sanki
Gözkapaklarýn aðrýyor, dalýyorsun Yalnýz ölmek istemiyorsun Dünya duymalý seni, bilmeli yani Yaþlý aðacýn dibinde oturmayý Kýrlarda dolaþmayý istiyorsun Ve dostlarýn Onlarla ayný masayý paylaþmayý Doya doya gülmeyi istiyorsun
Hele dur! Annem babam yanýmda olsun Böyle ani olmamalý Dualar edenim olmalý baþucumda Su verenim
Ve bir kavga hayatla Sessizce ölmemeliyim Dünyada bir yerim olmalý Adým tarihe kazýnmalý Ve ardýmda bir þeyler býrakmalýyým
Gurbette ölüm zor Kabullenir mi beni her toprak, Allah’ým neden ölüm bu kadar yakýn iken Dostlarým bana uzak
Ya o çok sevdiðim dilber ya sen Sana ne demeliyim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
zamanda1yolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.