ISLANDIM

Islandým.
Ve ýslaktým her mevsim…
Umudum saksýma diktiðim bir dal çiçeðim,
O da yeþermez hiçbir mevsim.
Kayboldu gitti mübarek saydýðým sizli günlerim,
Ömrüm, hayâlim, nefesim...
Bir de valizim, yýllar yýlý arkamda sürüklediðim,
O da az çekmedi yükümü Allah þahidim.
Bir sokak lambasýdýr geceleri altýnda gezindiðim,
Ayaklar altýna alýp gölgemi ezdiðim.
Demir parmaklýklarýn bahçeme düþen gölgesidir;
Uzun uzun seyrettiðim.
Yüksek yüksek binalarýn dikildiði bir þehrin,
Henüz beton yýðýnýna dönüþmemiþ bir gecekondu evindeyim.
Þiirler yazýyorum okudukça satýr satýr kaybolduðum,
Ne adresleri biliyorum artýk, ne caddeleri tanýyorum,
Benim yollarým bana çýkmýyor; kendimi arýyorum.
Anlýyorum;
Ben artýk bende ikâmet etmiyorum.
Ben bende ikâmet etmiyorum...

Gürkan Bektaþ - Ankara / 2014
Sosyal Medyada Paylaşın: