Annem...

annem daha kaç gün oldu sen,beni býrakalý
kara önlüðümün üzeri dolu toz ve lekeler
ayakkabýmda yýttýk,çorabýmda sökükler
annem..sen yoksun ya,düðmelerimi kim ilikler


sabahlarý sensizliðe açýyorum gözümü
yýkamayý unutuyorum elimi,yüzümü
anlataným yok,akýl veren yok,yaptýraným yok
annem..sensizliðin hüznü karalýyor gök yüzümü


kara bahtlý doðdum,çileli geçiyor hayatým
hep bahtlarý kara olur öksüz evlatlarýn
benim ne bir dert ortaðým oldu,nede sýrdaþým
annem..kimi unutsatýr anlamsýz feryatlarým


bilsen sabaha kadar yaðmur yaðdý,gök gürledi
fýrtýna koptu,þimþekler çaktý,gök gürledi
karanlýk odamda korkuda bedenim titredi
annem..iþte o an yokluðun içimi kemirdi


zorluklarla büyüdüm öyle geldim bu yaþýma
bana biri iyilik yaptýysa hep kalktý baþýma
geçen zaman þahit oldu çileli göz yaþýma
annem..senszlik çökerdi baharýma,kýþýma


yokluðunda sýrdaþ belledim o mezar taþýný
hasretin hep zehir etti ekmeðimi aþýmý
içimdekileri gizledim dik tuttum baþýmý
annem..hep eller sildi sana akan göz yaþýmý

Mehmet Kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın: