çocuklarımız...

çocuklarýmýz...

çocuklarý seviyorum
hepsini ama hepsini...

sokakdakileri daha çok.
tüm bildiklerimi lanetleyecek kadar.
ve tüm yapýp etmelerimi...

tanrýnýn yeryüzündeki
elçileri onlar...

gözümle deðil,
yüreðimle ve insanlýðýmla aðladýðým onlar.
ve
bizim kirimizi temizleyecek kadar, masumlar...

görünce utancýmdan
kafamý kaldýramadýðým da onlar...

insanlýðýn terazisi
vicdanýn mihenk taþý da onlar...

gerisi hikaye olan,
tek doðru.
insanlýðýn namusu diye bir þey varsa, onlar...

hangisini daha çok sevmeli ?
beslenmekten ayaklarý büyüyeni mi,
açlýktan gözleri büyüyeni mi...

hepsini ama,
namusumuza en çok dokunaný
büyüyen gözlüleri...

kendimden utanarak
yediðim ekmeði zýkkým sayarak.
daha fazla seviyorum onlarý...

gerisi hakikaten hikaye...


b.t.organon




Sosyal Medyada Paylaşın:

organon fuhi Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

çocuklarımız... hırsız