Hatýrla yaþamýnda, Sýkýþýp kaldýðýn anlarý. Kendine ve dünya’ya, Ýsyan ettiðin zamanlarý. "Ben de insaným", "Ben de kokuyorum", Dediðin olaylarý. Bazen; Kabuðuna çekilip,saklanýyorsun. Bazen de,her þeyi býrakýp, Çekip gitmek istiyorsun. Sonra,bir bakýyorsun, Güneþ,yeniden doðuyor. Her þey yine, Kaldýðý yerden baþlýyor. Sürekli,mutsuz olarak yaþayamazsýn. Bir fanus içinde,saklanamazsýn. Kendin olmaktan baþka, Her þey,olamazsýn. Tanrý ve Evren, Kim olmayý seçersen, Sana,onu verir. Sen,vermeye baþlayýnca, Mutlaka,o sana geri gelir. Ýçindeki sesi susturma. Susturdukça,kayboluyorsun. Evren’de, Eksik ya da,yanlýþ yok. Her þey,"bir ve tek" Sana düþense,üretmek. Yaþamak için, Ruhunu,duygularýný, Hislerini dinle. Çýk artýk, Yaþamýný hapsettiðin fanusundan. Çýkar ruhunu bedeninden, Kendi Okyanusundan. Yükselt gök yüzüne, Saman yoluna, Kendi yýldýzýný bul elinle, Ve sonsuzlukta týnýlayan, O,"Ýlahi Senfoni"yi dinle. Tuðal KÖSEMEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
TUĞAL KÖSEMEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.