Beni Affet
Bir çocukluk edip büyüdüm.
Ýstesem de çocuk olamýyorum artýk...
Aðaçlara takýlýp yýrtýlan uçurtmam.
Arabanýn altýna kaçan lastik topum.
Ezgisi tanýdýk olan bir þarkýnýn nakaratý gibi.
Akþam ezaný okuduðunda eve koþturduðum.
Akranlarýmla bilyeler oynadýðým.
Saklambaç oynarken saklandýðým sokak;
Seni bir yerden tanýyorum der gibi.
Derse saatler kala geldiðim okul,
Sevdiðim bir ders de hocayý beklemenin verdiði heyecan,
Þiir okumak için can atan yaným.
Sesi hüzün kokan yaðmur damlalarý gibi.
Hayat masalýmsý bir rüyaydý.
Bense her aný da somurtkan bir fotoðraf karesi
Ben çehreme gülümseme çizdikçe,
Yaþadýklarým karaladý
Silemedi bu yazgýyý yaðmur.
Yanlýþ durak da beklemenin cezasý gibi yaþadýklarým.
Bedelini hayatýmla ödediðim...
Çocukluðum kanayan yaným.
Yüzüme bak ne olur.
Ben büyümeyi istemedim.
Acýlardý beni olgunlaþtýran.
Bir yaným hep çocuk.
Beni affet.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.